Charo Polentinos-i elkarrizketa.

Pasa den astean, Irakasle Funtzioko irakasleak miresten dugun irakasle bati elkarrizketa bat egitea proposatu zigun klasekideei.  Niri burura etorri zitzaidana, lehen hezkuntzan (Angel Ganiveten) izan nuen musika irakaslea izan zen, Charo. Berarekin hitz egin bezain laster, baietz esan zidan, zoragarria iruditzen baitzitzaion.

Pasa den larunbatean, kafe bat hartuz, elkarrizketari ekin genion. Denbora murriztua geneukan (bera lanpetuta baitzegoen) eta nahi nuen guztia ezin izan nion galdetu…

Charok esan zidan lehenengo gauza, Magisteritza egitea (gainera hemen bertan, Gasteizen) bokaziozkoa izan zela. Berak, lehen zegoen magisteritza-ingeles filologia karrera hasi zuen, baina bigarren urtean, musika zela bere benetako bokazioa konturatu zen, eta musika ikastera joan zen hainbat lekutara, Hungriara Kodaly metodoa ikastera esate baterako. (Irakur ezazue hau, oso gustuko dudan pentsaera modua da: sakatu hemen ).

Musika Pedagogia eta Psikomotrizitatea ikasi zuen ere. Gaur egun, Gasteizko Luis Aranburu musika eskolan lan egiten omen du 4 eta 8 urte bitarteko haurrekin.

Bere historiala kontatu eta gero, bere irakasle bizitzan hasi ginen sakontzen. Guztiz harritu ninduena, Charok momentu txarrik inoiz ez zuela izan  irakaslea izaten izan zen. Baina bai momentu ez hain onak, batez ere bizitzan zehar izan duen lankide batzuekin, “Tú te implicas mucho” bezalako esaldiak esaten baitzioten… (Hor primeran ikusten da nire ustez bokazioa…). Berarentzat umeak bere lanaren gauzarik garrantzitsuenetarikoak da, baina badirudi beste irakasle batzuentzat hau ez dela horrela.

Bere lanaren gauzarik onena galdetzerakoan , duda izpirik gabe, erantzun zidan: UMEAK.

Berarentzat arazoak edo zailtasunak dituzten ikasleak, kurtso bukaeran arazo hauek gainditu ahal izatea da bere saria. Baina bere beldurrik handiena porrota da. Bizitzan ikasleak galtzea eta porrot egitea…

Zer aldatuko zuela bere karrerataz galdetzerakoan, bakarrik gauza bat esan zidan: Musika Magistaritza egotea. Bere urtean hasi ziren zera eskatzen. Oso oroipen onak ditu bere ikaskeetateik. Esate baterako Mari Jose Intxausti aipatu zidan, Psikologia irakasten zuela eta unibertsitate urteetan zehar hainbat aholku eman ziola: “Ume baten izateko era nekarazten bazaizu, zure arazoa da, ez umearena”.

Psikologo batek beste aholku on bat eman zion (buruari bueltak ematen egon naiz asteburu osoa honekin) “Hezitzaile on batek, bizitzak salba ditzake”. Zeren ikasle bati egiten edo transmititzen diogun guztia umea denenan, etorkizunean, onerako edo txarrerako, bizitza osorako markatzen du .

Charo joan baino lehen, buruan betirako geratuko zaidan esaldi bat esan zidan:
“Irakasle on batek, ume bakoitzaren trebetasun onenak ateratzeko ahalmena duena da.”

Raquel Arnaiz Porras

Debekatutako hezkuntza - Talde kritika

Gaur egun hezkuntzan ez dira gauzak irakasten, irakasleek diotena ikasi behar da robotak bagina bezala. Irakasleak esandakoa ondo dago, horrela delako eta liburuetan ere horrela jartzen duelako, azalpen garbirik gabe. Klaseko denak eraman behar dugu erritmo berdina eta ikasi beharrekoa ikasi, irakasleak klasean esan bezala, gure iritzia ematen utzi gabe, kontuan hartu gabe, bakoitzak pertsona guztiz kontrakoak garela gure artean. Arazo hau datorkigu ez dakigulako ikasi eta estudiatu hitzen ezberdintasuna.

Guztiok ikasten dugu irakurtzen eta gauzak buruz ikasten (estudiatu) txikitatik hori dela hoberena esaten digute eta hala ulertzen dugu bizitza osoan, baina gure bizitzaren une batean konturatu egiten gara bizi garen ezjakintasunaz. Ikastea da hobeto legokeen aukera, denborarekin ahaztu ez dezagun bizitzan zehar IKASITAKOA, bai ikasi, hori da inportanteena. Berdin dio nola egin , garrantzi handiena duen gauza da gure bizitzan zehar aurkitzen ditugun abaguneak zehazki aukeratzea eta haietatik ikastea berriz ere. Ez dugu inoiz ez amaituko ikasten gauza batez edo besteaz ikasten dugu (familiarengandik, lagunengandik, irakasleengandik eta begibiztaz ezagutzen ditugun pertsonengandik be) .

Makinak edo errobotak izatea nahi dute goikoek, guk ez molestatzeko eta gure sentimenduak eta iritziak inoiz ez trasmititzeko. 

Familia eta Hezkuntza

                      

                                               

                                


Hezkuntzaren oina familia da. Haiekin pasa egiten dugu denbora gehiena eta haiekiko ohiturak kopiatu egiten ditugu txiki-txikitatik, beraz oso inportantea da jakitea nola irakatsi neska mutiloi txikiak direnean horrela kanpoan dituzten erlazioak nola eraman jakin dezaten eta bizitzari aurre egiteko.
Etxean gaudenean gurasoak zenbait balore erakusten dizkigute eta horiek, bizitza osoan zehar erabili egiten ditugu, geroxeago, eskolan bebai asko ikasten dugu bizitzagaz eta kulturagaz baina etxeran ahilegatzerakoan gurasoi kontatzen dizkiegu gauza guztiak, beraz beraiek baloratu egiten dituzte irakasleon irakasteko era egokia den ala ez eta haiek nahi duten hezkuntza mota den ala ez badakite,
Bideoan ikusi dezagun bezala,hiru hezkuntz jarduera ezberdin aurki ditzakegu : nagusikeriazkoa, permisiboa eta demokratikoa.
Hauetako bakoitzak gauza batzuk irakasten dizkio seme alabei bideoan azaltzen duten moduan. Arazoa badaukagu familia etxean denbora gutxiegi pasatzen duenean etxean, argazkian erakusten dudan bezala. Zenbait alde on eta alde txar euki ditzakegu familia inguruan baina argi dagoena da familia elkarrekin zenbait ordu egunero pasatzea hoberena dela euren garapenerako.
Guzti honekin azaldu nahi nuen hezkuntzaren inportantzia familian eta familiaren inportantzia hezkuntzan, hau da, haiekiko erlazio eta menpekotasuna bakoitza bestearengaz.

TAMARA FERNANDEZ VAZQUEZ.